Według prawa przez czynność przysposobienia (adopcji), pomiędzy osobą przysposabiającą a osobą przysposabianą stosunek taki sam, jak pomiędzy rodzicem a dzieckiem. Przysposabiany nabywa tym samym obowiązki i prawa wynikające z pokrewieństwa w stosunku nie tylko do samego przysposabiającego, ale również jego krewnych. Ustają, w związku z tym, prawa i obowiązki osoby adoptowanej względem jego dotychczasowych krewnych oraz prawa tych krewnych wobec osoby przysposabianej.
Po orzeczeniu adopcji ustaje dotychczasowa władza rodzicielska lub opieka nad osobą adoptowaną. Jeśli jednak jeden z małżonków przysposobił dziecko drugiego małżonka, władza rodzicielska przysługuje obojgu opiekunom. Należy mieć na uwadze, że przysposobić można jedynie osobę małoletnią i wyłącznie dla jej dobra. Wymagana małoletniość powinna być spełniona na dzień złożenia wniosku o adopcję.
Adopcja może być dokonana jedynie przez osobę mającą pełną zdolność do czynności prawnych oraz jeżeli jej osobiste kwalifikacje uzasadniają fakt, że będzie mogła należycie wywiązywać się z obowiązków osoby adoptującej. Ponadto między przysposabiającym a przysposabianym powinna istnieć odpowiednia różnica wieku.
Przysposobienie następuje a momencie orzeczenia sądu opiekuńczego na żądanie osoby adoptującej. Takie orzeczenie nie może zostać wydane po śmierci osoby przysposabianej lub przysposabiającego, chyba że z żądaniem wystąpili oboje małżonkowie, podczas prowadzenia sprawy sądowej jedno z nich zmarło, a drugie podtrzymuje żądanie, gdyż przez dłuższy czas przysposabiany pozostawał pod pieczą wnioskodawców lub nawet zmarłego zanim wszczęte zostało postępowanie, a między nimi powstała silna więź jak między rodzicami a dzieckiem.
W przeciwnym wypadku na miejsce zmarłego w czasie postępowania wnioskodawcy wstępuje ustanowiony przez sąd kurator opiekuńczy.
