Depresja w ujęciu medycznym definiowana jest jako patologiczna odmiana normalnej odmiany nastroju zwanej smutkiem. Smutek w depresji jest szczególnie widoczny, ponieważ jest w niej stanem permanentnym a u osoby chorej jest zauważana tzw. anhedonia, czyli niemożność czerpania przyjemności i radości z rzeczy, które powinny te pozytywne wrażenia sprawiać. Smutek u takiej osoby jest niekontrolowany oraz odporny na próby zmiany stanu w jakim znajduje się owa osoba przez osoby trzecie np. poprzez pocieszanie.
Osoba chora na depresję nie zauważa celu w swoich działaniach i uważa je za bezsensowne i bezcelowe. Traci ona dotychczasowe zainteresowania i nie ma ochoty podjąć żadnych kroków żeby dany stan rzeczy zmienić, co dodatkowo pogłębia stan marazmu, w jakim się znajduje. Stan ten wynika z całkowitego przeniknięcia smutkiem człowieka chorego. Nawet jeżeli taka osoba daje oznaki radości, czy odczuwania przyjemności, często są one markowane, by stworzyć pozory osoby, która reaguje spontanicznie na sytuacje, które powinny wywoływać u niej pozytywne bodźce. Osoba taka poprzez symulowanie takich zachowań usypia czujność osób postronnych, przez co jeszcze bardziej pogłębia się w swojej depresji, gdyż otoczenie uważa ją za osobę szczęśliwą. Prowadzi to do rozwijania pesymistycznej wizji własnej osoby, jak i świata zewnętrznego, czemu towarzyszy uczucie klęski i całkowitej bezradności.
Inne symptomy depresji to objawy fizjologiczne mające podłoże psychiczne, które utrudniają osobie chorej funkcjonowanie w takim trybie jak przed chorobą. Jak najszybsze leczenie depresji jest niesłychanie ważne. Zaburzeniu ulegają normalne rytmy życiowe, jak chociażby spożywanie pokarmów. Chorzy najczęściej odczuwają brak apetytu lub jego całkowitą utratę, co prowadzi do spadku wagi ciała i w konsekwencji do osłabienia organizmu nie tylko na płaszczyźnie psychicznej, ale i fizycznej.
Notuje się również przypadki, w których chorzy przestają rozróżniać smaki potraw i nie są w stanie stwierdzić, czy danie im smakuje, czy nie. Niemal zawsze przy depresji obserwuje się zaburzenia snu. Mogą występować one w różnych postaciach; od problemów z zaśnięciem, poprzez budzenie się w nocy, aż po spanie nadmiernie długo, jednocześnie nie odczuwając po przebudzeniu wypoczęcia.
Jednocześnie praktycznie zawsze przy chorowaniu na depresję, osoby dotknięte problemem odczuwają spadek lub całkowity zanik popędu seksualnego, który wiąże się z utratą wszelkich pragnień i zainteresowań partnerem, bądź ogólnie płcią przeciwną, co również prowadzi do pogłębiania się stanu, w jakim osoba się znajduje.