Kredytodawcy, pożyczają pieniądze pożyczać na procent, które pojawiły się w starożytności. Bankowość istniały w Babilonii w VIII wieku pne. Oe. Babilońskiej kupców znana z banknotów, znany jako Hood (Hudu) i były leczone na równi ze złotem....
Kredytodawcy, pożyczają pieniądze pożyczać na procent, które pojawiły się w starożytności. Bankowość istniały w Babilonii w VIII wieku pne. Oe. Babilońskiej kupców znana z banknotów, znany jako Hood (Hudu) i były leczone na równi ze złotem.
W starożytnej Grecji trapezity (Τραπεζίται z Τράπεζα - tabela) przyjmuje wpłaty składek do dokonywania płatności kosztem deponentów. Dostali się do przechowywania i cennych dokumentów, umów, kwoty sporne. Greckie banki dały kredyty obrotowe powierzonych im na mocy ruchomości, niewolników, domów i gruntów. Poważnych konkurentów do (http://www.shopfish.pl/shop/vw-bankkod rabatowy w VW Bank) prywatnych bankierów w tym samym czasie było starożytne greckie świątynie, które były rozdawane ich skarby świątyni pożyczył duże sumy do osób i przedsiębiorstw państwowych. Nienaruszalność majątków świątynnych umożliwia im przynieść znaczne wkładów od osób fizycznych, władców i miast. Pozwól, świątynie z kolei im powierzone oraz składki zostały zapłacone do niego, jeśli odsetki - nie jest znane.
W czasie Ptolemeuszy, w II wieku pne. Oe. Teby (Big Diespolise) Germontise, Memphis i Siena istniał "royal bank" udało trapezitov, którzy przybywali do różnych podatków państwowych, dochody z państwowych fabrykach i wykonane są przez państwo różnych płatności, na przykład wydawanie zapłacić żołnierzy.
W starożytnym Rzymie, bankierzy zostali wezwani mensariyami (mensarii) i argentariyami (argentarii). Mensarii lub mensalarii - jest to dosłowne tłumaczenie z greckiego słowa τραπεζίται. Argentarii przyjmowanie depozytów, wypożyczać, za ich pośrednictwem można przesyłać pieniądze do innego miasta.
W średniowieczu z powodu różnorodności lokalnych systemów pieniężnych został opracowany rybołówstwa zmianie. Potem zaczął dawać kapitału kaucji i został zobowiązany do dokonania płatności. Stoiskach znajdujących się zmieniło w miejscach rynku, gdzie tabela (banco), pokryty zielonym suknem, prowadzili handlu. Handlarzy we Włoszech stopniowo stał się znany jako bankierzy, bancherii (od banco - stolik, licznik). Dokonywanie płatności poprzez obciążenie ksiąg rachunkowych niektórych banków kosztem innych to najlepszy sposób płatności, który eliminuje wszystkie niedogodności przewozu szacunków soschityvaniya różnych monet. Zajmująca się głównie w bankowości Włochów i Żydów.
Jednak papieże wielokrotnie groził surowe kary dla osób udzielanie pożyczek na procent, i uwolnił (http://www.shopfish.pl/shop/via-smskupon promocyjny w Via Sms) dłużników z ich zobowiązań wobec wierzycieli. W 1179 roku III Sobór Laterański papież Aleksander III ogłosił, że sprawcy pobieranie odsetek powinno się odmawiać Komunii i pogrzebu chrześcijańskiego. [2] Kings, napędzany strachem przed papieską zagrożeń i stara się uzurpować sobie bogactwo bankierów, wypędził ich z ich własności. Na przykład, we Francji włoski bankierzy zostali postawieni Saint Louis i Filipa Pięknego (1291), oraz z Anglii, Włoch bankierów były napędzane przez Henryka III (1240), ale potem zostały ponownie przyjęte do kraju w 1250 roku za namową papieża, który potrzebował pieniędzy i jego chęć zwycięstwa bankierów. Czasami banki napędzany kupić prawo do zwrotu i ich prześladowania dla władców opłacalne źródło dochodów.
Na wyniki poszczególnych banków rywalizowali tzw Montes pietatis: - specjalne banki mające siedziby w różnych włoskich miastach, aby zapewnić tanie pożyczki dla małych potrzebującym (włoski Monte di Pieta, francuski Montes de pietè.). Oni nalicza odsetki od pożyczek tylko na pokrycie kosztów i ich kapitał powstał z darowizn prywatnych i publicznych. Pierwsza taka instytucja powstała w Orvieto (1463), drugi - w Perugii (1467).
Senat Republiki Weneckiej w 1584 roku wydał dekret w sprawie utworzenia publicznego bankowym Vanco della Piaza de Rialto. Bankowość została uznana za monopol republiki i osób nie wolno angażować się w nich, ale wkrótce zakaz został zniesiony.
W Genui, wierzyciele, którzy oddali kredytu rządu Republiki Genui w związku z wojną w Algierii i Tunezji odnosi się do 1148, wyniosła partnerstwa, co dało Rzeczypospolitej zbierania niektórych podatków odsetek i spłaty kredytu. Następnie, metoda ta została powtórzona dla następujących kredytów, więc nie było wiele stowarzyszeń, zwany konferansjerem, lub scritte, których majątek składał się z jednostek (Luogo). W 1250 wszystkie te stowarzyszenia zostały połączone w jeden konferansjerem de poemat. Wkrótce jednak do zawarcia nowego kredytu otworzył nowego partnerstwa. W 1407, wszystkie partnerstwa były ponownie połączone w jeden, zwany konferansjerem di San Giorgio na cześć świętego Jerzego, patrona miasta. Pozwolono mu zaakceptować wkładu prywatnego, i trwał do 1816.
W 1609 roku miasto Amsterdam, Amsterdam został założony przez bank. Założył nadal jednostkę rozrachunkową odzwierciedlającą wartość określoną ilość srebra równa 211,91 asy czystego srebra i nazywa się "bank floren" - bank podjął w różnych depozyty monet, ale była prowadzona tylko przez florenów banku. Bank ten trwał do 1795 roku.
Anglik William Peterson, na podstawie starannie ukrywane ze wszystkich fakt, że Amsterdam banku w gotówce, tylko około jedna czwarta wszystkich depozytów powierzonych mu, doszedł do wniosku, że nie wymaga całkowitego pokrycia wszystkich zobowiązań gatunku wydane przez bank. Zaproponował projekt Banku Anglii, którego stolicą był umieszczony w interesie publicznym byłoby dokumentów jak bezpieczeństwo jego operacji pożyczkowych. W 1694 r. rząd brytyjski, będąc w trudnej sytuacji finansowej, podjął tego projektu. Bank Anglii powstał jako spółka akcyjna.