Jeżeli minął już termin zwrotu pożyczki, a dłużnik nadal nie śpieszy się z jej oddaniem, należy zastosować odpowiedni środki prawne w celu dochodzenia długów. Pierwszym rozwiązaniem jest wezwanie dłużnika do zwrotu pieniędzy. Takie wezwanie należy wysłać listem poleconym za potwierdzeniem odbioru, a w nim określić rodzaj zobowiązania oraz sposób i termin jego zwrotu. Kopię takiego pisma oraz poświadczenie odbioru przesyłki należy zachować, bo może ona nam się przydać w późniejszym postępowaniu sądowym, jako dowód. Jeśli nie przyniesie to oczekiwane skutku, powinniśmy wysłać kolejne ostateczne wezwanie.
Jeśli jednak dłużnik nie porozumie się z nami co do spłaty jego zobowiązań, nie wywiąże się z kolejnych ustalonych terminów lub stwierdził że zobowiązanie takie nie istnieje, możemy już tylko skierować się na drogę sądową i właśnie na niej dochodzić naszych roszczeń.
Gdy mija termin zwrotu określony w ostatecznym wezwaniu do zapłaty, a dłużnik nie uregulował jeszcze zobowiązania, musimy złożyć w sądzie pozew o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym (jeżeli żądamy zwrotu pieniędzy lub rzeczy i możliwe jest udowodnienie zasadności roszczeń) lub pozew o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym (jeśli żądamy jedynie zwrotu pieniędzy). Pozew tego typu powinien być złożony na formularzu urzędowym.
Rodzaj postępowania w jakim składany jest wniosek , może przesądzić o tym, czy odzyskamy nasz należności. Ten wydany w postępowaniu upominawczym musi się uprawomocnić, zanim stanie się tytułem wykonawczym, który uprawnia do egzekucji komorniczej. W przypadku zgłoszenia w ciągu 14 dni od doręczenia takiego wniosku, sprzeciwu przez dłużnika sąd zobowiązany jest wyznaczyć dodatkową rozprawę.
Jeśli natomiast nakaz zostanie wydany w postępowaniu nakazowym, będzie to dla nas korzystniejsze, bo nawet jeśli dłużnik wniesie zarzut, nakaz ten, mimo wszystko, stanowi tytuł egzekucyjny uprawniający do zabezpieczenia roszczenia przez komornika. Aby jednak sąd wydał tego typu nakaz musimy przedstawić odpowiednie dokumenty, pozwalające sądowi wydać orzeczenie na posiedzeniu niejawnym.
