Codziennie wiele sytuacji, zdarzeń i miejsc wystawia nas na działanie stresu. Jego poziom wzrasta zwłaszcza wtedy, gdy nasze zdrowie lub życie jest w szczególnym zagorzeniu lub niebezpieczeństwie. Choć stres dotknął choć raz każdego z nas, nadal ciężko jest ustalić jedną, wspólną dla wszystkich i skuteczną metodę, która pozwoliłaby chronić nas przed czynnikami stresogennymi. Istnieją jednak sposoby, które pozwalają redukować jego działanie.
Studia nad czynnikami stresogennymi, oddziaływaniem stresu na organizm i sposobami radzenia sobie ze stresem od dekad spędzają sen z powiek uczonym i lekarzom. Stres podzielić można na: - stres psychiczny który wywołany czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi doprowadzić może do zaburzeń prawidłowego działania organizmu, zmęczenia, wyczerpania, a także chorób psychosomatycznych, - stres fizjologiczny powodowany czynnikami uszkadzającymi organizm i zdrowie. Z kolei jego źródła można przedstawić na dwóch poziomach: - poziom intraorganizacyjny obejmujący aspekty środowiska pracy, aspekty grupowe i organizacyjne - poziom ekstraorganizacyjny obejmujące wszelkie warunki zewnętrzne, które wpływają na prawidłowe funkcjonowanie organizmu i zaliczyć do nich można np. sytuację ekonomiczną w państwie, stosunki z innymi. Choć w kulturze globalnej stres jest odbierany jako zjawisko negatywne, istnieje też określenie „dobrego stresu”, który motywuje do rozwoju i pracy nad osobowością, a także uczy panowania nad własnymi emocjami, co w przypadku radzenia sobie z sytuacjami stresującymi jest sztuką najważniejszą do osiągnięcia.
W radzeniu sobie ze stresem ludzie przejawiają zazwyczaj dwie postawy: walki lub obrony. I tak jedni zwalczają stres starając uporać się ze wszelkimi problemami, a inni stosują techniki tłumienia, wypierania stresu ze świadomości, zaprzeczania lękowi. Tak naprawdę ile ludzi tyle sposobów radzenia sobie ze stresem. Każdy z nas jest inaczej skonstruowany pod względem fizjologicznym jak i psychicznym. Dlatego to co powinno być pierwszym krokiem do skutecznej walki ze stresem to wypracowanie w sobie tendencji do obserwacji własnych emocji w różnych sytuacjach.
Do typowych metod radzenia sobie ze stresem ludzie często wykorzystują odsuwanie, przekładanie na później sytuacji, działania, które może wywołać stres, w celu zyskania kilku dodatkowych dni na przyzwyczajenie się do sytuacji, oswojenia się z nią np. poprzez odgrywanie scenek (rozmowa kwalifikacyjna). Można też obracać sytuacje w żart lub też starać się pomniejszać znaczenie strat lub też porażki. Odwrócenie własnej uwagi na inne obiekty, sytuacje lub aktywny wysiłek fizyczny jest sposobem sporej grupy ludzi. Inni natomiast do walki ze stresem wykorzystują osoby trzecie stosując zwierzenia lub też prosząc wprost o wsparcie emocjonalne
Z kolei Richard Lazarus wyróżnił cztery strategie zaradcze, które mają być pomocne w walce ze stresem: 1. poszukiwanie informacji – o sytuacji stresującej. Ta zdobyta wiedza ma nam pomóc w podjęciu decyzji jak zachować się by tą stresującą sytuację zmienić, a tym samym wpłynąć na samouspokojenie. Bywa jednak, że dodatkowe informacje powodują nasilenie się stresu. W przypadku ludzi o słabej odporności psychicznej zatajenie niektórych informacji podtrzymuje ich wiarę i nadzieję, że wszelkie zło przeminie samo. 2. bezpośrednie działanie – czyli podejmowanie czynności mających zmienić, załagodzić stresującą sytuację. 3. powstrzymywanie się do działania – istnieją sytuacje,w których brak działania skuteczniej łagodzi działanie stresu niż podejmowanie jakichkolwiek kroków. 4. procesy intrapsychiczne – do których należy m.in. zaprzeczanie jako forma wycofywania się, unikania zagorzenia, izolowania się od problemów
W wielu kulturach do walki ze stresem wykorzystuje się techniki psychorelaksacyjne, ćwiczenia relaksacyjne, medytacje, jogę itp. Jednak kiedy wszelkie sposoby zdają się zawodzić, a stres nabiera przewlekłego charakteru niezbędna jest pomoc specjalistów – psychologów i psychoterapeutów.