ADHD - czyli zespół nadpobudliwości ruchowej jest chorobą najczęściej dotykającą dzieci. Zazwyczaj przejawia się trudnościami w koncentrowaniu się, ze skupieniem uwagi na dłużej na danej czynności, impulsywnością, nadmierną ruchliwością, a niekiedy nawet agresją. Choć jest to choroba, którą diagnozuje się w warunkach ambulatoryjnych w wyniku współpracy takich specjalistów jak psycholodzy i psychiatrzy dziecięcy, to jednak pierwsza pomoc dotycząca rozpoznania i rozwoju ADHD powinna wypływać ze strony rodziców, opiekunów i pedagogów.
Objawy ADHD są zmienne i mogą przebiegać u każdego z dzieci dotkniętych tą chorobą inaczej. Istnieją jednak podtypy, które dzielą dzieci zmagające się z tym zaburzeniem na: nadruchliwe, nadimpulsywne mające trudności z koncentracją, uwagą. W najcięższej swojej postaci ADHD może łączyć dwa podtypy, które mogą wystąpić u dziecka jednocześnie.
ADHD jest chorobą, która utrudnia funkcjonowanie społeczne nie tylko osobie dotkniętej tym zaburzeniem, ale również jego bliskim i otoczeniu, w którym chory przebywa. Dzieci z ADHD częściej niż rówieśnicy miewają problemy z nauką, zapamiętywaniem i trudniej im o sukcesy zdobywane w sferze edukacji. Z kolei te dotknięte nadruchliwością i nadimpulsywnością bywają odrzucane ze względu na możliwość występowania niekontrolowanych i agresywnych zachowań.
Rozpoznane ADHD wymaga długoletniego leczenia i niestety nie jest procesem łatwym, gdyż w proces minimalizowania choroby poza pacjentem, w czasie terapii angażowani są także jego bliscy. Metody leczenia obejmują leczenie farmakologiczne i niefarmakologiczne. Należy jednak wiedzieć, że stosowanie leków nie wyleczy zupełnie chorego, ale skutecznie zredukuje objawy, a także wpłynie na ogólne samopoczucie dziecka. Istotną rolę w leczeniu ADHD odgrywają również terapie, odpowiednia komunikacja z dzieckiem jak i wsparcie i zrozumienie ze strony otoczenia.