W leczeniu chorób zakaźnych bywają także wykorzystywane niekonwencjonalne metody leczenia. Jedną z nich jest klawiterapia.
Klawiterapia nowy kierunek diagnostyczno-terapeutyczny w medycynie, który został zapoczątkowany w latach 60. XX wieku. Za twórce tej nowej metody uznaje się polskiego psychologa dr Ferdynanda Barbasiewicza. Klawiterapia ma zatem solidne podstawy naukowe. Aby móc ją wykorzystywać w diagnostyce konieczna jest szczegółowa znajomość: psychofizjologi, neurologii, anatomii w tym przede wszystkim układu nerwowego i układu krążeniowego człowieka.
Metoda diagnostyczno-terapeutyczna Klawiterapii jest nieinwazyjna i jak do tej pory nie stwierdzono przeciwwskazań do jej zastosowania. Wyjątkiem są tutaj stany długiego i ciężkiego niedożywienia pacjenta z głęboką podatnością do zapaści enzymatyczno-metabolicznej na wszystkich poziomach endogennych oraz pacjent ze stymulatorem serca i pacjent po przeszczepie narządów.
Klawiterapia szczególnie sprawdza się w leczeniu chorób układu nerwowego: wszelkie bóle, np. bóle głowy, bóle reumatoidalne, krzyża, zaburzenia naczyniowo-ruchowe, np. migreny, zespół lodowatych kończyn; bóle i neuropatia na tle demielinizacyjnym; polineuropatia; sclerosis multiplex (MS); udar niedokrwienny; parkinsonizm; zaburzenia czynnościowe po niektórych operacjach neurochirurgicznych; zaburzenia czynnościowe po wypadkach komunikacyjnych; zaburzenia aparatu ruchowo-oporowego i korekta wad podstawy np. skolioza. Obiecujące efekty klawiterapii obserwowano w stwardnieniu bocznym zanikowym, zaburzeniach osobowości, nerwicach oraz w rożnego rodzaju chorobach zakaźnych.
Zabiegi w klawiterapii wykonuje się klawikami (łac. clavus-gwóźdź) na powierzchni skóry, nad anatomią układu nerwowego oraz na strefach i punktach biologicznie czynnych w tym także akupunkturowych.
Klawiterapia ma także zastosowanie w diagnostyce chorób zakaźnych. Korzysta ona z tych samych procedur co medycyna oficjalna. Podczas leczenie klawikami wykorzystuje się naturalne zasoby organizmu chorego dlatego pierwszym krokiem jest skuteczna odbudowa odporności immunologicznej człowieka. W tym celu przeprowadza się odreagowanie nerwowe jeden raz dziennie przez okres 2-3 tygodni. Dwa razy dziennie (przez 2-3 tygodni) klawikowane są po obu stronach ciała punkty: krwiotwórcze, odpornościowe, kortyzonowe, odtruwające organizmu, punkty aktywacji stymulacyjnej szpiku kostnego, udrożnienie czynności wątroby. W przypadku bardzo ciężkich stanów chorobowych trzeba klawikować całą powierzchnię skóry ze szczególną koncentracją nad układem kostnym człowieka.
Dowodami na to, że medycyna naturalna jest skuteczna w leczeniu chorób zakaźnych są udokumentowane przypadki wyleczenia metodą klawiterapii takich schorzeń jak wirusowe zapalenie wątroby typu B i C, grzybica narządów rodnych u kobiet, opryszczka wargowa, półpasiec czy wirusowe zapalenie oskrzeli.