Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikowi zwolnień z pracy (Dz.U.1996.60.281) pracownik, który z góry wie lub ma możliwość przewidzenia, iż nie będzie mógł świadczyć pracy, powinien z wyprzedzeniem poinformować o tym fakcie pracodawcę, podając przyczynę i przewidywany okres nieobecności (2 ust.1).
Pracownik, chcąc uniknąć ewentualnych sankcji za niepowiadomienie pracodawcy o przyczynie swojej nieobecności w pracy, musi pamiętać, że istnieją przepisy powszechnie obowiązujące, które te materię regulują. Przyczynami usprawiedliwiającymi nieobecność pracownika w pracy są zdarzenia i okoliczności określone przepisami prawa pracy, które uniemożliwiają stawienie się pracownika do pracy i jej świadczenie, a także inne przypadki niemożności wykonywania pracy wskazane przez pracownika i uznane przez pracodawcę za usprawiedliwiające nieobecność w pracy – mówi Radca Prawny Eliza Krause.
Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikowi zwolnień z pracy (Dz.U.1996.60.281) pracownik, który z góry wie lub ma możliwość przewidzenia, iż nie będzie mógł świadczyć pracy, powinien z wyprzedzeniem poinformować o tym fakcie pracodawcę, podając przyczynę i przewidywany okres nieobecności (§2 ust.1).
Jeżeli pracownik nie przewidywał wcześniej lub nie wiedział, że nie będzie mógł świadczyć pracy, to w razie zaistnienia przyczyn uniemożliwiających stawienie się do pracy, pracownik jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności i przewidywanym okresie jej trwania, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w pracy. Jeżeli przepisy prawa pracy obowiązujące u danego pracodawcy nie określają sposobu zawiadomienia pracodawcy o przyczynie nieobecności pracownika w pracy, zawiadomienia tego pracownik dokonuje osobiście lub przez inną osobę, telefonicznie lub za pośrednictwem innego środka łączności albo drogą pocztową, przy czym za datę zawiadomienia uważa się wtedy datę stempla pocztowego – kontynuuje Radca Prawny Eliza Krause.
Niewywiązanie się pracownika z ww. obowiązków skutkować może sankcjami w postaci rozwiązania z pracownikiem umowy o prace w rybie art. 52 kodeksu pracy.
Dowodami usprawiedliwiającymi nieobecność w pracy są:
1) zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy, wystawione zgodnie z przepisami o orzekaniu o czasowej niezdolności do pracy,
2) decyzja właściwego państwowego inspektora sanitarnego, wydana zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób zakaźnych – w razie odosobnienia pracownika z przyczyn przewidzianych tymi przepisami,
3) oświadczenie pracownika – w razie zaistnienia okoliczności uzasadniających konieczność sprawowania przez pracownika osobistej opieki nad zdrowym dzieckiem do lat 8 z powodu nieprzewidzianego zamknięcia żłobka, przedszkola lub szkoły, do której dziecko uczęszcza,
_@POCZ@__@KON@_4) imienne wezwanie pracownika do osobistego stawienia się, wystosowane przez organ właściwy w sprawach powszechnego obowiązku obrony, organ administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sąd, prokuraturę, policję lub organ prowadzący postępowanie w sprawach o wykroczenia – w charakterze strony lub świadka w postępowaniu prowadzonym przed tymi organami, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie,
5) oświadczenie pracownika potwierdzające odbycie podróży służbowej w godzinach nocnych, zakończonej w takim czasie, że do rozpoczęcia pracy nie upłynęło 8 godzin, w warunkach uniemożliwiających odpoczynek nocny.
http://www.kancelariaek.pl
