Świnka jest jedna z chorób zakaźnych wieku dziecięcego, która u małych dzieci przebiega dosyć łagodnie, ale w starszym wieku może powodować poważne komplikacje zwłaszcza u mężczyzn.
Świnka jest infekcją wirusową przenoszoną drogą kropelkową. Zarazić można się nią głównie przez kontakt bezpośredni, ale zdarzają się również zachorowania po kontakcie z zakażonymi przez chorego przedmioty. Okres wylęgania czyli czas od zakażenia do pojawienia się pierwszych objawów to 13-22 dni. Jest to o tyle niebezpieczne, że chory może zarażać innych mniej więcej na tydzień przed wystąpieniem u niego objawów oraz przez około 2 pierwsze tygodnie jej trwania. Z reguły jednorazowe przebycie choroby uodparnia na nią na resztę życia, ale zdarzają się nieliczne przypadki ponownych infekcji.
Świnka czasem przebiega zupełnie bezobjawowo, ale jej głównymi symptomami jest zapalenie i bolesny obrzęk ślinianek przyusznych, czasem podżuchwowych lub podjęzykowych. Wiele dzieci przechodzi świnkę zupełnie bezobjawowo lub czują się podczas jej trwania tylko nieco gorzej niż zwykle. Czasem dzieci mogą skarżyć się na ból w okolicy uszu, trudności z otwieraniem ust czy żuciem. Pojawia się wówczas obrzęk po obu stronach twarzy co nadaje specyficzny wygląd przypominający świnkę – stąd też nazwa choroby. Śwince może towarzyszyć podwyższona temperatura i ból głowy. Chory wraca do zdrowia zwykle po upływie 10 dni.
Aby zdiagnozować świnkę należy przeprowadzić analizy lekarskie próbki krwi, które stwierdzą lub wykluczą obecność przeciwciał wirusa świnki. Nie są do tego konieczni lekarze specjaliści, ale często to właśnie lekarz laryngolog jest tym do którego zgłaszają się chorzy z pierwszymi objawami.
W związku z zagrożeniem groźnymi powikłaniami, do których należy m.in. zapalenie opon mózgowo – rdzeniowych, zapalenie wielonerwowe, zapalenie trzustki, zapalenie jąder czy jajników, prowadzące nawet do bezpłodności, obecnie szczepi się dzieci przeciwko śwince. Podaje im się potrójną szczepionkę, zabezpieczającą przed odrą, świnką i różyczką czyli MMR. Jej skuteczność wynosi 97 % i w wielu krajach podaje się w drugim roku życia. Niemowlętom poniżej pierwszego roku życia nie wolno jej podawać. Ogólnie jest uważana za skuteczną i bezpieczną, chociaż zdarzają się przypadki wystąpienia komplikacji po jej zastosowaniu. Skutki uboczne, które mogą wystąpić po szczepieniu to: objawy przypominające zwykłe przeziębienie i wysypka pojawiająca się najczęściej później po infekcji.
Świnki w zasadzie się nie leczy, a jeśli już to jest to leczenie stricte objawowe, polegające na podawaniu środków przeciwbólowych. Ważne jest także picie dużej ilości płynów i dbanie o higienę jamy ustnej. W poważniejszych przypadkach konieczne mogą być wizyty domowe i pozostanie chorego w łóżku jeszcze przez kilka dni po infekcji. W trakcie trwania choroby należy tez ograniczyć kontakt z osobami, które nie przechodziły świnki, aby ich nie zarazić.