Tamponada to zespół objawów klinicznych, które są spowodowane poprzez nadmierne nagromadzenie płynu w worku osierdziowym. Należy uświadomić sobie, że jest to stan zagrożenia życia i może przebiegać gwałtownie lub powoli, ale bez względu na to wymaga on interwencji kardiochirurgicznej.
Występuje zwykle wraz z chorobami nowotworowymi np. wraz z rakiem płuc, co objawia się przerzutami nowotworowymi do osierdzia lub jako powikłanie po operacjach kardiochirurgicznych, operacjach przełyku lub zabiegach na naczyniach wieńcowych. Tamponadę u młodych powodują urazy klatki piersiowej wywołane najczęściej przez wypadki komunikacyjne lub upadki z wysokości. U osób starszych przyczynami są niewydolność nerek lub nowotwory. Tamponada pojawia się w momencie nagłego nagromadzenia krwi pomiędzy powierzchnią zewnętrzną serca, a wewnętrzną stroną worka osierdziowego, co przyczynia się do nadmiernego wzrostu ciśnienia śródsierdziowego i ogranicza rozkurcz serca oraz wypełnienia komory krwią, co ostatecznie skutkuje spadkiem rzutu serca. Wywołuje to wstrząs kardiogenny, będący stanem zagrożenia zdrowia.
Choroba ujawnia się po nagromadzeniu zbyt dużej ilości płynu w worku, co wywołuje u pacjenta ciężki stan charakteryzujący się dusznościami spoczynkowymi, szybką akcją serca i przyspieszonym oddechem. Dodatkowo może pojawić się utrata przytomności, utrudniony kontakt logiczny lub pobudzenie ruchowe. Aby zbadać stan swojego serca należy poddać się badaniu echokardiografii, które pozwala określić lokalizację i ilość płynu. Szybko rozpoznana tamponada daje rokowania na wyleczenie. Kuracja ma charakter szpitalny i wymaga nakłucia worka osierdziowego lub operacji kardiochirurgicznej.