Leczenie kanałowe to nie medycyna estetyczna wskazania do jego podjęcia są zwykle bardzo poważne. Zęby wymagają leczenie kanałowego z wielu różnych przyczyn.
Do najważniejszych z nich należą:
• głęboka próchnica zęba
• zgorzel zęba
• uraz zęba
• patologiczna kieszonka dziąsłowa
• obumarcie zęba związane z wiekiem
• leczenie kanałowe ze wskazań protetycznych
• obumarcie zęba na skutek obecności dużego lub nieszczelnego wypełnienia
• patologiczne starcie zębów
• głęboki ubytek przyszyjkowy (klinowy)
• obumarcie zęba na skutek działania innych bodźców zewnętrznych
Mimo zwiększającej się świadomości na temat konieczności dbania o higienę zębów, próchnica to wciąż najczęstsza przyczyna leczenia kanałowego. Jeśli ubytek nie jest odpowiednio wcześnie wypełniony i wyleczony, to próchnica sięga coraz głębiej, dochodząc w końcu do miazg i powodując nieodwracalny stan zapalny. Pojawia się wtedy silny ból zęba i konieczne jest leczenie kanałowe.
Zgorzel zęba to druga pod względem częstości występowania przyczyna leczenia kanałowego. Rozwija się ona w zębie, w którym doszło do uprzedniego obumarcia miazgi. Martwa tkanka miazgi rozkłada się beztlenowo przy udziale bakterii beztlenowych, co może doprowadzić nie tylko do utraty zęba, ale też do zakażenia tkanek okołozębowych. Ponadto wiąże się z ryzykiem negatywnego wpływu na cały organizm aż do zapalenia wsierdzia.
Kolejnym wskazaniem do leczenia kanałowego może być uraz zęba, podczas którego doszło do odsłonięcia miazgi. Jeśli natomiast złamanie zęba nie sięga do miazgi wystarczy go odbudować materiałem kompozytowym, licówką lub porcelanową koroną protetyczną. Jeśli jednak uraz sięga do komory zęba, leczenie kanałowe jest niezbędne. Po jego zakończeniu trzeba odbudować złamany ząb za pomocą wkładu koronowo-korzeniowego (sztyftu) i korony protetycznej.
Patologiczna kieszonka dziąsłowa może być przyczyną zapalenia lub martwicy miazgi, a tym samym przyczyną leczenia kanałowego zęba. Poza długą lista innych zabiegów zalecanych w takich przypadkach leczenia kanałowego często wymagają też zęby z zaawansowaną paradontozą i obnażonymi korzeniami.
Leczenie kanałowe wykonuje się także w przypadku obumarcia zęba związanego z wiekiem. W miarę starzenia się komora zęba się kurczy, kanały korzeniowe się zwężają aż do całkowitego zamknięcia, a miazga ulega stopniowej degeneracji. Leczenie kanałowe tak chorobowo zmienionych zębów może być jednak dosyć kłopotliwe, dlatego w takich wypadkach często stosuje się leczenie kanałowe pod mikroskopem.
Wskazania protetyczne również mogą być przyczyną rozpoczęcia leczenia kanałowego nawet jeżeli miazga zęba jest żywa, bez cech patologicznych. Leczenie kanałowe ze wskazań protetycznych przeprowadza się tylko wtedy, kiedy jest to absolutnie konieczne np. w sytuacji kiedy ząb wymaga korony protetycznej, a jest bardzo zniszczony lub ma bardzo duże wypełnienie kompozytowe lub kiedy został wytypowany do wykonania korony protetycznej ze względu na jego znaczne wychylenie lub rotację, albo kiedy ma być filarem w planowanym moście protetycznym, a jest bardzo zniszczony. Stomatolodzy i protetycy muszą wówczas ściśle ze sobą współpracować.
