Zapalenie wątroby to jedna z najpoważniejszych chorób zakaźnych. Istnieją trzy jej postacie, różniące się między sobą sposobem zakażenia, przebiegiem i objawami. Często choroba może przebiegać bezobjawowo i wtedy jest jeszcze bardziej groźna.
WZW typu A
Wirusowe zapalenia wątroby typu A objawia się mniej więcej po miesiącu od zakażenia. Nie przechodzi w postać przewlekłą i zwłaszcza u dzieci może przebiegać bez charakterystycznej żółtaczki. Choroba przenosi się droga pokarmową przez brudne ręce, najczęściej między osobami pozostającymi ze sobą w bliskim kontakcie np. między domownikami. Wirusy mogą znajdować się także na skażonych produktach pokarmowych takich jak warzywa, owoce, czy owoce morza. W krajach w których nie stosuje się odpowiednich procedur uzdatniania wody również ona może być źródłem zakażenia. Dlatego podczas wakacji w egzotycznych krajach lepiej jest pić wodę butelkowaną i unikać napojów z kostkami lodu.
Profilaktyka
Szczepionka może skutecznie uchronić przed zachorowaniem, ale aby uniknąć zakażenia od osoby chorej z otoczenia konieczne jest przestrzeganie zasad higieny. Diagnostyka obrazowa polega w tym przypadku na przeprowadzeniu badan krwi. Lekarze przeprowadzają najpierw szereg badań podstawowych, do których nie potrzebna jest żadna konkretna specjalność. Leczenie zwykle sprowadza się do leczenia objawów i rzadko kończy się koniecznością pozostania w szpitalu. Zazwyczaj stosuje się terapie interferonem.
WZW typu B
Wirusowe zapalenie wątroby typu B ma znacznie dłuższy okres wylęgania, który trwa średnio trzy nawet do sześciu miesięcy. U ok. 10 % chorych dojdzie do przewlekłego zapalenia wątroby, na które znacznie bardziej narażone są dzieci. W przypadku zakażenia od matki 90% noworodków posiada markery zapalenia HBV. Wirus przenosi się przez krew (uszkodzenie skóry), kontakty seksualne oraz z matki na dziecko w okresie okołoporodowym. Wirus ten jest znacznie bardziej zaraźliwy niż wirus HIV.
Profilaktyka
Aby ograniczyć ryzyko zakażenia należy przede wszystkim szczepić osoby z otoczenia chorych. Ważne są także standardowe już badanie w tym kierunku kobiet w ciąży. Rozpoznanie choroby odbywa się na podstawie badań krwi. Aby jednoznacznie stwierdzić czy dana osoba rzeczywiście miała kontakt z wirusem, czy jest nim nadal zakażona, czy jest zagrożeniem dla innych i czy może wymagać leczenia konieczne są jednak dalsze testy. W przypadku wirusowego zapalenia wątroby typu C konieczne może okazać się leczenie przeciwwirusowe. Decyzja w typ wypadku zależy od stanu chorego, poziomu wirusa we krwi i od tego, jak postępują zmiany w wątrobie. WZW B może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia wątroby, a w konsekwencji do przeszczepu.
WZW typu C
Wirusowe zapalenie wątroby typu C u ponad połowy chorych przebiega przewlekle bez ostrej żółtaczki. Zarazić można się przez krew oraz rzadziej niż w przypadku WZW B przez kontakty seksualne. Wirus ten jest bardziej zaraźliwy niż wirus HIV. Zwiększone ryzyko zarażenia występuje u osób stosujących dożylne narkotyki, często poddawanym procedurom medycznym takim jak np. dializy i mającym za sobą wiele pobytów w szpitalach. Nieleczone WZW C może prowadzić do nieodwracalnego uszkodzenia wątroby, wskutek którego konieczny może stać się przeszczep tego organu.