Dostęp do internetu nr 12340

Przeglądając oferty dostępu do Internetu operatorów w Polsce, spotykamy się z różnymi technologiami i filozofiami dostępu. Niniejszy szkic ma na celu zestawienie cech kilku najpopularniejszych technologii. Z uwagi na ramy zagadnienia – nie jest to opracowanie wyczerpujące – wskazuje jednak kilka podstawowych dla użytkownika różnic i ograniczeń wybranych rozwiązań.
Kablowo i bezprzewodowo.
W ofensywie są przede wszystkim systemy bezprzewodowe (przełom 2005/2006 r.). Jeśli zawierzyć reklamom – oferują dostęp wszędzie i ze znakomitymi parametrami.
Skupmy się na 4 typach dostępu bezprzewodowego:
Operatorzy komórkowi – to gł. GPRS i UMTS; najszybszy dostęp poprzez UMTS oferuje maksymalną przepustowość 384 kbps, Niestety UMTS dostępny jest jak na razie w kilku miastach w Polsce, zaś w najbliższej przeszłości dotrze w zasadzie wyłącznie do większych aglomeracji. Poza miastami – dostęp nadal realizowany będzie w starszej technologii GPRS.
Popularne sieci bezprzewodowe (zwane WLAN / WiFi) pracujące na nielicencjonowanych częstotliwościach (2.4 oraz 5.7 GHz) występujące bardzo często na terenach mniej zurbanizowanych (domki, szeregowce, wsie) – tu pracują w trybie tzw. punktów dostępowych, ale też jako tanie połączenia międzybudynkowe w wielu sieciach miejskich – jako niedrogie "radiolinie". Te ogólnie niezbyt drogie urządzenia nie mają dużej wydajności – pozwalają jednak zazwyczaj na przesłanie przez nie kilku do kilkunastu Mb danych na sekundę, co przy kilkunastu lub kilkudziesięciu abonentach pozwala na zaoferowanie pakietów rzędu kilkuset kbps / osobę. Na takich rozwiązaniach bazują też najczęściej tzw. hot spoty – czyli punkty dostępu w kawiarniach, hotelach, na dworcach, lotniskach, placach, bibliotekach, szkołach, etc.
Radiolinie na pasma licencjonowane. Oferują prędkości od kilku do kilkuset Mb/s. Są drogie i stanowią ofertę dostępową gł. dla korporacji lub jako łącza szkieletowe w sieci operatorów. Opłaty za wyłączny kanał transmisyjny zwiększają koszty usługi, ale gwarantują brak zakłóceń, a więc dobre warunki pracy urządzeń. Pewne upowszechnienie tego typu dostępu wprowadzi wchodzący na rynek system WiMAX będący swoistym następcą technologii WiFi, ale w paśmie licencjonowanym.
Dostęp satelitarny. Są 2 typy ofert – całkowicie satelitarne (dość drogie, ale nadawanie i odbiór przez satelitę) oraz hybrydowe, gdzie nadawanie realizowane jest w inny sposób, np. przez modem telefoniczny, zaś z satelity wyłącznie pobiera się dane (na podobieństwo kanału telewizyjnego). Polecić można w zasadzie wyłącznie pierwszą opcję, ale z uwagi na cenę – zazwyczaj jest to usługa wyłącznie dla małych sieci lokalnych lub firm, mających swoje siedziby poza zasięgiem innych ofert. Druga opcja oferuje małą prędkość wysyłania danych i wymusza posiadanie dodatkowego łącza z Internetem.
Faktyczna prędkość dostępu radiowego (i sam dostęp) poza wybraną technologią, zależy jednak również od kilku czynników, z których najważniejsze to:
odległość od nadajnika,
częstotliwość pracy,
przeszkody terenowe,
nasycenie komórki radiowej,
zakłócenia.
a. Ogólnie – im dalej, tym słabszy sygnał, a więc więcej strat danych i najczęściej mniejsza prędkość, bo urządzenia radowe starają się najczęściej zapewnić transmisję na większą odległość kosztem właśnie prędkości. b. Im wyższa częstotliwość nadajnika , tym potencjalnie większą prędkość transmisji może on nam zaoferować lub obsłużyć więcej klientów. Jednak wybór wyższej częstotliwości transmisji bezprzewodowej oznacza, że musimy być bliżej nadajnika, a więc zasięg takiej transmisji jest mniejszy. Co więcej, wyższe częstotliwości są mniej odporne na przeszkody terenowe – takie fale radiowe zdecydowanie słabiej przenikają do budynków.
c. Największy wróg dostępu bezprzewodowego – ściany. Im grubsze, bardziej mokre i zbrojone – tym mniej przepuszczalne dla fal radiowych. W starych budynkach o bardzo grubych ścianach bardzo często nie daje się podłączyć bezprzewodowo komputerów w sąsiadujących ze sobą pokojach. Dostęp radiowy jest więc utrudniony m.in. w blokach, piwnicach, windach, przejściach podziemnych. Pewnym rozwiązaniem jest zamontowanie np. za oknem odbiornika fal radiowych i dystrybucja sygnału u abonenta kablowo lub dodatkowymi nadajnikami radiowymi (tzw. punktami dostępu – ang. access points).

Co ciekawe, ważną przeszkodą dla fal radiowych jest woda... np. zmagazynowana w liściach drzew (które np. wyrosły na trasie łącza radiowego).
d. Problem nasycenia komórki widać szczególnie w sieciach komórkowych w... okolicach Sylwestra. Gdy ilość dzwoniących równolegle osób wprost zatyka sieć, która podaje komunikat o niedostępności. Ogólnie jednak – im więcej osób korzysta z transmisji bezprzewodowej, tym efektywnie mniejszą prędkość osiąga każdy z użytkowników. Co ważne w telefonii komórkowej – te same nadajniki priorytetowo obsługują połączenia telefoniczne.
e. zakłócenia dotyczą zazwyczaj dostępu radiowego w pasmach nielicencjonowanych (popularne sieci WLAN / WiFi). W tym paśmie pracuje bardzo dużo sieci dostępowych, ale i urządzeń prywatnych i firmowych zakłócających się mniej lub bardziej dokuczliwie, w skrajnych przypadkach uniemożliwiając jakąkolwiek transmisję.

Dostęp kablowy
Historia sieci komputerowych, to kable. Obecnie stosowane są zazwyczaj kable, typu:
1. Skrętka. Podstawowy kabel dedykowanych sieci kablowych. Pozwala na pracę z prędkością do 1 Gb/s (zazwyczaj jest to 100 Mb/s). Ograniczenie stanowi odległość od węzła sieci – dla skrętki to dystans 100 m, po którym sygnał musi zostać w uproszczeniu wzmocniony, by być przesłanym dalej. Pamiętać jednak należy, że większość sieci opartych na tego typu okablowaniu ogranicza z przyczyn oczywistych dostęp do Internetu do określonych pakietów w swojej ofercie. Sieci takie jednak zazwyczaj nie wprowadzają ograniczeń w zakresie transmisji wewnątrz własnej sieci lub jej segmentów (czyli tam, gdzie operator dysponuje szybkimi łączami LAN), co gwarantuje użytkownikom prędkości transmisji między sobą nieosiągalne w innych ofertach, przy relatywnie najniższych kosztach infrastruktury.
2. Światłowody. Bez problemu pozwalają obecnie na transmisję z prędkością nawet 10 Gb/s. Można również dobrać taki ich typ, który pozwala na transmisję danych w zasadzie na dowolną odległość (np. pod Atlantykiem ;-). Są jednak wraz z urządzeniami transmisyjnymi dość drogie i wymagają specyficznych warunków instalacji – np. nie można ich łamać. Stanowią więc gł. element sieci szkieletowych operatorów, nie zaś medium dostępowe do poszczególnych komputerów (które na marginesie obecnie nie mogłyby zrobić użytku z maksymalnych, oferowanych w transmisji światłowodowej prędkości.
3. Łącza telefoniczne. Z natury rzeczy to usługi gł. realizowane przez właścicieli kabli telekomunikacyjnych lub ich dzierżawców. Królują tu usługi typu ADSL (Neostrada, Internet DSL, Dialnet, Net24 i in.). Pozwalają na transmisję danych po kablu, do którego podłączony jest również telefon, przy czym technologia ADSL pozwala na równoczesną rozmowę przez telefon i transmisję danych. Usługi ADSL są dostępne prawie wszędzie tam, gdzie są dostępne telefony kablowe. Ważną cechą technologii ADSL jest jednak pomijany w reklamach fakt, iż prędkość wysyłania danych stanowi 1/4 lub 1/8 prędkości wysyłania, a ta podawana jest w materiałach reklamowych. Przykładowo więc pakiet 512 kbps oferuje taką maksymalną prędkość pobierania danych z Internetu, jednak wysyłka np. maila z załącznikiem realizowana jest z prędkością już tylko 128 kbps. Tanie dostępy ADSL obecnie zazwyczaj posiadają limity transmisji danych.
Po kablach telekomunikacyjnych realizowane mogą być również znacznie droższe symetryczne usługi transmisji danych z prędkością do kilku Mb/s na pojedynczej parze. Są to jednak usługi dość drogie. W niektórych lokalizacjach (gł. hotele) mogą być dostępne również usługi VDSL oferujące co prawda transmisję symetryczną do 5.5-17 Mb/s , ale na odległości nie przekraczające 1000-1500 m, stąd występują one sporadycznie.
4. Kablówki – czyli sieci telewizji kablowej. Bardzo popularny dostęp poprzez kable telewizji kablowej. Zaletą jest tu bardzo rozbudowana infrastruktura sieci kablowych w Polsce oraz zaplecze finansowe i technologiczne spółek oferujących równocześnie programy RTV w takich sieciach. Dostęp ten ma jednak ograniczenia w zakresie przepustowości związane z szerokością kanałów RTV, wybraną technologią modemów i częstotliwością pracy urządzeń na poziomie kilkuset kbps.



Zapraszam serdecznie do kontaktu poprzez formularz.
Oddzwonię lub odpiszę niezwłocznie.