Taniec towarzyski
Grupa początkująca: młodzież (10-14 lat) - wtorek, czwartek w godz. 19.00-20.00 dorośli (15... lat) - poniedziałek, środa w godz. 20.00-21.00 Zajęcia poprowadzi Katarzyna Osińska Di Somma i Mario Di Somma. Jest to zawodowa para taneczna, kontynuująca karierę, posiadająca na swoim koncie wiele osiągnięć na arenie międzynarodowej m.in. vice Mistrzostwo Polski w tańcach latynoamerykańskich i vice Mistrzostwo Polski w show dance w 2005r.; 9 miejsce na Mistrzostwach Świata w Show Dance Mistrzostwach 2006r., na Mistrzostwach Europy w 2006r. w tańcach latynoamerykańskich uplasowała się wśród najlepszych 21 par, a na najwyższej rangi światowych turniejach tańczyła wśród najlepszych 24 i 48 par. Przez wiele lat uczestniczyła w szkoleniach tanecznych prowadzonych przez najlepszych angielskich trenerów: Richard Porter, Graham Oswick, Alan & Hazel Fletcher, Lorraine i Julie Tomkins. Przeprowadziła także kilka wykładów tanecznych zorganizowanych dla Angielskich Organizacji Tańca, jak: Imperial Society of Teachers of Dancing (ISTD) oraz National Association of Teachers of Dancing (NATD). Udzielaliśmy również licznych pokazów tańców latynoamerykańskich w Londynie i jego okolicach. Pod okiem tej utalentowanej pary tanecznej nauczą się Państwo tańców latynoamerykańskich (samba, cha-cha, rumba, paso doble, jive), standardowych (walc angielski, tango, walc wiedeński, foxtrot, quickstep) oraz salsy, mambo i autentycznego tanga argentyńskiego. Taniec towarzyski to uprawiana od początku XX wieku forma rozrywki, wywodząca się z tańców salonowych i zabaw ludowych. Poszczególne tańce różnią się pochodzeniem, charakterem, schematem ruchów i muzyką. Do tańców towarzyskich należą:
Tańce Latynoamerykańskie: Walc angielski powstał na początku XX w. z połączenia szybkiego, wirowego walca wiedeńskiego i powolnego amerykańskiego tańca zwanego bostonem. Podstawowe figury walca oparte są na ruchu po linii ukośnej, co pozwala na płynne przemieszczanie się dookoła parkietu, w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Chociaż kroki są dość proste muszą być płynne, pełne gracji i lekkości. Para powinna sunąć po parkiecie w idealnej harmonii. Walc Wiedeński Początki walca sięgają co najmniej XIV w. i pewne jest, że taniec ten nie jest dziełem jednego pokolenia, ale ewoluował przez wieki. Walc wiedeński dzisiaj jest najstarszym i najbardziej eleganckim tańcem standardowym. Walc wiedeński jest szybszy niż jego młodszy brat walc angielski i nazywany jest tańcem wirowym, bo jego główna cechą jest rotacyjny ruch obrotowy w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Ruch ten powinien być mocny, ale płynny, pozbawiony podskoków. Ciekawostka jest to, że walc wiedeński ma tylko 5 figur: obrót w prawo, obrót w lewo, krok zmienny, natural fleckerl i reverse fleckerl. Tango Tango wywodzi się z tradycji hiszpańskich habanery i flamenco przeszczepionych na grunt Ameryki Południowej i zmieszanych z "candombe", którą tańczyli i śpiewali, na ulicznych paradach, afrykańscy niewolnicy. W refrenie powtarzają się słowa "cum-tan-go" i od nich wywodzi się nazwa "tango". "Candombe" z czasem przekształciło się w "milongę". Fokstrot Fokstrot jest typowym tańcem angielskim, a jego nazwa wywodzi się od angielskich słów ?fox?s trot? oznaczających po prostu ?krok lisa?. Foxtrot opiera się na podstawowych figurach chodu, a kroki kłusujące, dzięki którym taniec ten zyskał właściwy charakter wprowadził aktor, nomen omen, Harry Fox występujący w Nowym Jorku 1914 r. Ciekawostką jest, że w tym tańcu prawie nigdy nie łączy się stóp. Wolna muzyka jest niezwykłym wyzwaniem dla tancerzy i daje duże możliwości interpretacji rytmicznej tego tańca. Ruch powinnien być płynny i mocny, a tancerze powinni utrzymać przez cały taniec tę samą prędkość oraz specyficzny sposób unoszeń i opadań (tzw.: akcję fokstrotową). Fokstrot uznawany jest za najtrudniejszy taniec standardowy. Złośliwi twierdzą, że jest tak trudny ponieważ symbolizuje szczęśliwą parę małżeńską po latach wspólnego życia. Quikstep Quikstep narodził się w Ameryce wraz z nastaniem mody na muzykę jazzową i ragtime. W tańcu tym zawarte są elementy foxtrota, polki i charlestona. Nazywany jest także szybkim foxtrotem. W Europie pojawił się po raz pierwszy w 1914 roku na Wyspach Brytyjskich. Cechy wyróżniające quickstep to radość, żywa muzyka i ... zaskakujące kroki. Podobnie jak w walcu, są one oparte na ruchu po linii ukośnej. Aby zatańczyć quickstep?a, trzeba przede wszystkim zapamiętać i opanować wszystkie kroki, ponieważ jego zawrotne tempo nie pozwala na zastanawianie się nad następną figurą. Bardzo łatwo jest "wypaść" z muzyki. Rumba Rumba to taniec miłości. Nazywana jest czasem tańcem namiętności. Rumba rozliczana jest na "raz, dwa, trzy, cztery". Rozliczenie tempa kroku podstawowego to wolny, szybki, szybki. Ciężar ciała musi być stale utrzymywany nad palcami stóp. Chodzenie w tym tańcu odbywa się na nogach wyprostowanych w kolanach. Partnerka w rumbie kusi i wymyka się, partner zaś prezentuje swą wybrankę i pozornie podejmuje jej grę, ale tak naprawdę to on prowadzi. Samba Samba to taniec brazylijski. Samba rozliczana jest na "raz" i "dwa", przy czym "raz" trwa przez 2/3 taktu, "dwa" natomiast przez 1/3 taktu. Ruch samby przypomina falowanie partnerów w górę i w dół. Utrzymanie prawidłowego tempa i rytmu wymaga od partnerów utrzymywania przez cały czas tańczenia, ciężaru ciała nad przednią częścią stóp. Jeśli robi się to prawidłowo to palce stóp jak gdyby "grabią" podłogę. Umożliwia to zwiększenie dynamiki tańca. Cha-Cha, Cha-Cha-Cha Cha-Cha, Cha-Cha-Cha to kubański taniec towarzyski. Jego autorem był Enrique Jarrin. W czaczy ważny jest rytm staccato, czyli krótkie, nie-płynne ruchy. Jedna z najpopularniejszych figur to "new york". Paso Doble Paso Doble to hiszpański taniec oddający atmosferę areny i walki byków - korridę. Partner występuje w roli toreadora (hiszp. torero), który trzyma partnetkę zastępującą czerwone sukno (capa). Obydwoje poruszają się wokół wyimaginowanego byka. Jive Jive narodził się na początku XX w. Prekursorem jiva był jitterbug - taniec pełen elementów akrobatycznych np.; przerzucania partnerek przez barki. Anglicy zmodyfikowali jitterbug pozbawiając go wszelkich elementów akrobatycznych i tak narodził się jive. Współczesny jive zawiera elementy jitterbug?a, swingu i rock?n?roll?a. Od tancerzy wymaga świetnej kondycji i sprawności, muszą pokazać zarówno elementy swingowe, oparte na podskokach, a także tzw.: kicks & flicks. |
Katarzyna i Mario Di Somma |