Ortodoncja Z nami BĘDZIESZ ZADOWOLONY!! nr 7463

Leczenie ortodontyczne polega na prawidłowym ustawieniu zębów w łuku i uzyskaniu właściwych kontaktów pomiędzy górnymi i dolnymi zębami. W ostatnich latach ortodoncja rozwija się bardzo szybko i możliwe jest leczenie coraz bardziej skomplikowanych nieprawidłowości.

Nie ma ściśle określonego przedziału wiekowego, w którym prowadzi się leczenie ortodontyczne. Zwykle wstępnej oceny zgryzu dokonuje pediatra, gdy dziecko ma ok. 2 lat i pełne uzębienie mleczne. Do ortodonty najczęściej trafiają dzieci w wieku 8-12 lat. Współczesne metody pozwalają na skuteczne leczenie ortodontyczne także osób dorosłych . Również osoby starsze bywają pacjentami ortodonty bo zdarza się i tak, że najpierw należy poprawić zgryz by móc następnie zastosować zadowalające leczenie protetyczne. Pierwsza wizyta u ortodonty powinna mieć miejsce gdy dziecko ma 6 -7 lat. Lekarz ocenia, czy mały pacjent rozwija się prawidłowo, czy istnieją jakieś wady zgryzu lub też ryzyko ich wystąpienia w przyszłości.

Obecnie dość rzadko są wskazania do rozpoczęcia leczenia w tak młodym wieku, ale ważna jest kontrola rozwijającego się zgryzu i ewentualne zapobieganie powstawaniu wad. Jeżeli nie ma żadnych odchyleń od normy dobrze jest jeszcze raz zgłosić się z dzieckiem do ortodonty, po wyrznięciu wszystkich zębów stałych tj. około 11-13 roku życia. Jest to najlepszy moment do rozpoczęcia leczenia, w tym wieku większość wad koryguje się szybko i trwale.

Obecnie używa się dwóch rodzajów aparatów: aparaty ruchome (zdejmowane) i aparaty stałe. Leczenie aparatami stałymi polega na naklejaniu na zęby specjalne zaczepy, w które następnie wprowadzane są aktywne łuki służące do korekty ustawienia zębów. Wbrew powszechnie utartej opinii można je stosować prawie w każdym wieku. Odpowiednie rodzaje aparatów zakłada się w uzębieniu mlecznym, mieszanym i stałym, coraz częściej leczeniu ortodontycznemu poddają się osoby dorosłe, którym istniejące nieprawidłowości zębowe przeszkadzają z powodów estetycznych lub zdrowotnych. Niejednokrotnie wykonanie prawidłowego uzupełnienia protetycznego most, proteza, implant) powinno być poprzedzone wcześniejszą korektą ortodontyczną. Leczenie ortodontyczne bywa również konieczne podczas leczenia przewlekłych stanów zapalnych przyzębia tzw. parodontozy.

Istnieje wiele mitów dotyczących leczenia ortodontycznego aparatami stałymi. Pierwszym z nich jest obawa przed próchnicą. W rzeczywistości u pacjentów leczonych aparatem stałym próchnicę spotykamy o wiele rzadziej niż normalnie. Wiąże się to z tym ,że pacjenci przychodzą na wizyty raz w miesiącu i są pod stałą opieką lekarza ortodonty, dodatkowo aparaty stałe wymagają bezwzględnie dobrej higieny jamy ustnej. Często dopiero po założeniu aparatu nasi pacjenci dowiaduj ą się jak właściwie szczotkować i nitkować zęby, a stosując się do naszych rad z pewnością nie mają problemów z próchnicą.

Inną, równie częstą obawą jest strach przed uszkodzeniem szkliwa podczas zakładania lub zdejmowania aparatu. Nie jest on niczym uzasadniony. Zamki przykleja się do powierzchni zębów przy pomocy specjalnego kleju. Zastosowanie tego kleju nie wymaga niszczenia szkliwa, a po zdjęciu aparatu zęby są oczyszczone z kleju i polerowane tak, że nie pozostaje najmniejszy ślad po aparacie.

Nie jest to prawda. Oczywiście wolimy pacjentów młodszych, wiek daje więcej możliwości, leczenie jest pełniejsze i często krótsze, ale nie jest czynnikiem decydującym. Większość wad dotyczących ustawienia zębów można wyleczyć w każdym wieku, więcej problemów stanowią poważne wady zgryzu ale i tu często możemy zaproponować jakieś rozwiązanie. Coraz częściej naszymi pacjentami są ludzie starsi, przygotowujący się do leczenia protetycznego lub mający problemy z przyzębiem.

Nic bardziej błędnego. Wskazania do usuwania są takie same jak w przypadku leczenia aparatami zdejmowanymi, tylko możliwości zamknięcia szpar i uzyskania prawidłowego ustawienia zębów są większe. Wprawdzie starsze metody zwiększały wskazania do ekstrakcji, ale nowoczesna ortodoncja pozwala na prowadzenie większości leczeń bez usuwania zębów. W ostatnich latach pojawiło się wiele nowych technik umożliwiających np. dystalizację ( przesunięcie do tyłu) zębów trzonowych co często pozwala na uniknięcie ekstrakcji.