Świadczenia bhp w umowach cywilnoprawnych - odkładkowanie, opodatkowanie i wliczanie w koszty uzyskania przychodów.
Świadczenia bhp w umowach cywilnoprawnych(kolor czerwony - stosuje się do zleceń i dzieł)
Publikacja ta wskazuje zakres stosowania przepisów prawa pracy, ubezpieczeń społecznych i podatkowych do umów cywilnoprawnych.
USTAWA z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy Dz.U. 1974 Nr 24 poz. 141 z późn. zm.
Art. 229.
§ 1. Wstępnym badaniom lekarskim podlegają:
1) osoby przyjmowane do pracy,
§ 2. Pracownik podlega okresowym badaniom lekarskim. W przypadku niezdolności
do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik
podlega ponadto kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności
do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.
§ 3. Okresowe i kontrolne badania lekarskie przeprowadza się w miarę możliwości
w godzinach pracy. Za czas niewykonywania pracy w związku z przeprowadzanymi
badaniami pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia, a w razie
przejazdu na te badania do innej miejscowości przysługują mu należności na
pokrycie kosztów przejazdu według zasad obowiązujących przy podróżach
służbowych.
§ 4. Pracodawca nie może dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia
lekarskiego stwierdzającego brak przeciwwskazań do pracy na określonym
stanowisku.
§ 5. Pracodawca zatrudniający pracowników w warunkach narażenia na działanie
substancji i czynników rakotwórczych lub pyłów zwłókniających jest obowiązany
zapewnić tym pracownikom okresowe badania lekarskie także:
1) po zaprzestaniu pracy w kontakcie z tymi substancjami, czynnikami lub
pyłami,
2) po rozwiązaniu stosunku pracy, jeżeli zainteresowana osoba zgłosi wniosek
o objęcie takimi badaniami.
§ 6. Badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, są przeprowadzane na koszt pracodawcy.
Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej
nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy.
§ 7. Pracodawca jest obowiązany przechowywać orzeczenia wydane na podstawie
badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5.
§ 8. Minister Zdrowia i Opieki Społecznej w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki
Socjalnej określi w drodze rozporządzenia:
1) tryb i zakres badań lekarskich, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz częstotliwość
badań okresowych, a także sposób dokumentowania i kontroli badań
lekarskich,
2) tryb wydawania i przechowywania orzeczeń lekarskich do celów przewidzianych
w Kodeksie pracy i w przepisach wydanych na jego podstawie,
3) zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w § 6 zdanie drugie,
4) dodatkowe wymagania kwalifikacyjne, jakie powinni spełniać lekarze
przeprowadzający badania, o których mowa w § 1, 2 i 5, oraz sprawujący
profilaktyczną opiekę zdrowotną, o której mowa w § 6 zdanie drugie.
Art. 283.
§ 1. Kto, będąc odpowiedzialnym za stan bezpieczeństwa i higieny pracy albo kierując
pracownikami lub innymi osobami fizycznymi, nie przestrzega przepisów
lub zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, podlega karze grzywny od 1 000 zł
do 30 000 zł.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto:
1) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia w terminie 30 dni właściwego okręgowego
inspektora pracy i właściwego państwowego inspektora sanitarnego
- o miejscu, rodzaju, zakresie prowadzonej działalności, jak również o zmianie
miejsca, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności oraz
- o zmianie technologii, jeżeli zmiana technologii może powodować zwiększenie zagrożenia
dla zdrowia pracowników,
2) wbrew obowiązkowi nie zapewnia, aby budowa lub przebudowa obiektu
budowlanego albo jego części, w których przewiduje się pomieszczenia
pracy, była wykonywana na podstawie projektów uwzględniających wymagania
bezpieczeństwa i higieny pracy, pozytywnie zaopiniowanych przez
uprawnionych rzeczoznawców,
3) wbrew obowiązkowi wyposaża stanowiska pracy w maszyny i inne urządzenia
techniczne, które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności,
4) wbrew obowiązkowi dostarcza pracownikowi środki ochrony indywidualnej,
które nie spełniają wymagań dotyczących oceny zgodności,
5) wbrew obowiązkowi stosuje:
a) materiały i procesy technologiczne bez uprzedniego ustalenia stopnia
ich szkodliwości dla zdrowia pracowników i bez podjęcia odpowiednich
środków profilaktycznych,
b) substancje i preparaty chemiczne nie oznakowane w sposób widoczny i
umożliwiający ich identyfikację,
c) niebezpieczne substancje i niebezpieczne preparaty chemiczne nie posiadające
kart charakterystyki tych substancji, a także opakowań zabezpieczających
przed ich szkodliwym działaniem, pożarem lub wybuchem,
6) wbrew obowiązkowi nie zawiadamia właściwego okręgowego inspektora
pracy, prokuratora lub innego właściwego organu o śmiertelnym, ciężkim
lub zbiorowym wypadku przy pracy oraz o każdym innym wypadku, który
wywołał wymienione skutki, mającym związek z pracą, jeżeli może być
uznany za wypadek przy pracy, nie zgłasza choroby zawodowej albo podejrzenia
o taką chorobę, nie ujawnia wypadku przy pracy lub choroby zawodowej,
albo przedstawia niezgodne z prawdą informacje, dowody lub dokumenty
dotyczące takich wypadków i chorób,
7) nie wykonuje w wyznaczonym terminie podlegającego wykonaniu nakazu
organu Państwowej Inspekcji Pracy,
8) utrudnia działalność organu Państwowej Inspekcji Pracy, w szczególności
uniemożliwia prowadzenie wizytacji zakładu pracy lub nie udziela informacji
niezbędnych do wykonywania jej zadań,
9) bez zezwolenia właściwego inspektora pracy dopuszcza do wykonywania
pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko do ukończenia przez nie
16 roku życia.
Art. 303.
§ 1. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia zakres stosowania przepisów
prawa pracy do osób wykonujących pracę nakładczą, ze zmianami wynikającymi
z odmiennych warunków wykonywania tej pracy.
§ 2. Rada Ministrów może określić, w drodze rozporządzenia, zakres stosowania
przepisów prawa pracy do osób stale wykonujących pracę na innej podstawie
niż stosunek pracy lub umowa o pracę nakładczą, ze zmianami wynikającymi z
odmiennych warunków wykonywania tej pracy.
Art. 304.
§ 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
o których mowa w art. 207 § 2, osobom fizycznym wykonującym pracę na innej
podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu wyznaczonym
przez pracodawcę, a także osobom prowadzącym w zakładzie pracy lub w
miejscu wyznaczonym przez pracodawcę na własny rachunek działalność gospodarczą.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany zapewnić bezpieczne i higieniczne warunki zajęć
odbywanych na terenie zakładu pracy przez studentów i uczniów nie będących
jego pracownikami.
§ 3. Obowiązki określone w art. 207 § 2 stosuje się odpowiednio do przedsiębiorców
niebędących pracodawcami, organizujących pracę wykonywaną przez osoby fizyczne:
1) na innej podstawie niż stosunek pracy,
2) prowadzące na własny rachunek działalność gospodarczą.
§ 4. W razie prowadzenia prac w miejscu, do którego mają dostęp osoby nie biorące
udziału w procesie pracy, pracodawca jest obowiązany zastosować środki niezbędne
do zapewnienia ochrony życia i zdrowia tym osobom.
§ 5. Minister Obrony Narodowej - w stosunku do żołnierzy w czynnej służbie wojskowej,
a Minister Sprawiedliwości - w stosunku do osób przebywających w
zakładach karnych lub w zakładach poprawczych, w porozumieniu z Ministrem
Pracy i Polityki Socjalnej, określą, w drodze rozporządzeń, zakres stosowania
do tych osób przepisów działu dziesiątego w razie wykonywania
określonych zadań lub prac na terenie zakładu pracy lub w miejscu wyznaczonym
przez pracodawcę.
Art. 207.
§ 1. Pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładzie pracy. Na zakres odpowiedzialności pracodawcy nie wpływają obowiązki pracowników w dziedzinie bezpieczeństwa i higieny pracy oraz po-wierzenie wykonywania zadań służby bezpieczeństwa i higieny pracy specjalistom spoza zakładu pracy, o których mowa w art. 23711 § 2.
§ 2. Pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki. W szczególności pracodawca jest obowiązany:
1) organizować pracę w sposób zapewniający bezpieczne i higieniczne warunki pracy,
2) zapewniać przestrzeganie w zakładzie pracy przepisów oraz zasad bezpieczeństwa i higieny pracy, wydawać polecenia usunięcia uchybień w tym zakresie oraz kontrolować wykonanie tych poleceń,
3) reagować na potrzeby w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa i higieny pracy oraz dostosowywać środki podejmowane w celu doskonalenia istniejącego poziomu ochrony zdrowia i życia pracowników, biorąc pod uwagę zmieniające się warunki wykonywania pracy,
4) zapewnić rozwój spójnej polityki zapobiegającej wypadkom przy pracy i chorobom zawodowym uwzględniającej zagadnienia techniczne, organizację pracy, warunki pracy, stosunki społeczne oraz wpływ czynników środowiska pracy,
5) uwzględniać ochronę zdrowia młodocianych, pracownic w ciąży lub karmiących dziecko piersią oraz pracowników niepełnosprawnych w ramach podejmowanych działań profilaktycznych,
6) zapewniać wykonanie nakazów, wystąpień, decyzji i zarządzeń wydawanych przez organy nadzoru nad warunkami pracy,
7) zapewniać wykonanie zaleceń społecznego inspektora pracy.
Art. 3041.
Obowiązki, o których mowa w art. 211, w zakresie określonym przez pracodawcę
lub inny podmiot organizujący pracę, ciążą również na osobach fizycznych wykonujących
pracę na innej podstawie niż stosunek pracy w zakładzie pracy lub w miejscu
wyznaczonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący pracę, a także na
osobach prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą, w zakładzie
pracy lub w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę lub inny podmiot organizujący
pracę.
Art. 211. (dostosowany do art. 3041K.p.)
Przestrzeganie przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy jest podstawowym
obowiązkiem osób fizycznych wykonujących pracę na innej podstawie niż stosunek pracy i osób prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą, zwanych dalej zatrudnionymi.
W szczególności zatrudniony jest obowiązany:
1) znać przepisy i zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, brać udział w szkoleniu
i instruktażu z tego zakresu oraz poddawać się wymaganym egzaminom
sprawdzającym,
2) wykonywać pracę w sposób zgodny z przepisami i zasadami bezpieczeństwa
i higieny pracy oraz stosować się do wydawanych w tym zakresie poleceń
i wskazówek przełożonych,
3) dbać o należyty stan maszyn, urządzeń, narzędzi i sprzętu oraz o porządek i
ład w miejscu pracy,
4) stosować środki ochrony zbiorowej, a także używać przydzielonych środków
ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, zgodnie z ich przeznaczeniem,
5) poddawać się wstępnym, okresowym i kontrolnym oraz innym zaleconym
badaniom lekarskim i stosować się do wskazań lekarskich,
6) niezwłocznie zawiadomić przełożonego o zauważonym w zakładzie pracy
wypadku albo zagrożeniu życia lub zdrowia ludzkiego oraz ostrzec współzatrudnionych,
a także inne osoby znajdujące się w rejonie zagrożenia, o
grożącym im niebezpieczeństwie,
7) współdziałać z pracodawcą i przełożonymi w wypełnianiu obowiązków dotyczących
bezpieczeństwa i higieny pracy.
Art. 3042.
Do członków rolniczych spółdzielni produkcyjnych i współpracujących z nimi
członków ich rodzin oraz członków spółdzielni kółek rolniczych (usług rolniczych)
stosuje się odpowiednio art. 208 § 1, art. 213 § 2, art. 217 § 2, art. 218, art. 220 § 1 i
art. 221 § 1-3.
Art. 3043.
Do osób fizycznych prowadzących na własny rachunek działalność gospodarczą
stosuje się odpowiednio art. 208 § 1.
Art. 208.
§ 1. W razie gdy jednocześnie w tym samym miejscu wykonują pracę pracownicy zatrudnieni przez różnych pracodawców, pracodawcy ci mają obowiązek:
1) współpracować ze sobą,
2) wyznaczyć koordynatora sprawującego nadzór nad bezpieczeństwem i higieną pracy wszystkich pracowników zatrudnionych w tym samym miejscu,
3) ustalić zasady współdziałania uwzględniające sposoby postępowania w przypadku wystąpienia zagrożeń dla zdrowia lub życia pracowników,
4) informować siebie nawzajem oraz pracowników lub ich przedstawicieli o działaniach w zakresie zapobiegania zagrożeniom zawodowym wy-stępującym podczas wykonywanych przez nich prac.
Art. 3044.
Pracodawca jest obowiązany przydzielać niezbędną odzież roboczą i środki ochrony
indywidualnej osobom wykonującym krótkotrwałe prace albo czynności inspekcyjne,
w czasie których ich własna odzież może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
a także ze względu na bezpieczeństwo wykonywania tych prac lub czynności.
Art. 3045.
§ 1. Wykonywanie pracy lub innych zajęć zarobkowych przez dziecko do ukończenia
przez nie 16 roku życia jest dozwolone wyłącznie na rzecz podmiotu prowadzącego
działalność kulturalną, artystyczną, sportową lub reklamową i wymaga
uprzedniej zgody przedstawiciela ustawowego lub opiekuna tego dziecka,
a także zezwolenia właściwego inspektora pracy.
§ 2. Właściwy inspektor pracy wydaje zezwolenie, o którym mowa w § 1, na wniosek
podmiotu określonego w tym przepisie.
§ 3. Właściwy inspektor pracy odmawia wydania zezwolenia, jeżeli wykonywanie
pracy lub innych zajęć zarobkowych w zakresie przewidzianym w § 1:
1) powoduje zagrożenie dla życia, zdrowia i rozwoju psychofizycznego dziecka,
2) zagraża wypełnianiu obowiązku szkolnego przez dziecko.
§ 4. Podmiot, o którym mowa w § 1, dołącza do wniosku o wydanie zezwolenia:
1) pisemną zgodę przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka na wykonywanie
przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
2) opinię poradni psychologiczno-pedagogicznej dotyczącą braku przeciwwskazań
do wykonywania przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
3) orzeczenie lekarza stwierdzające brak przeciwwskazań do wykonywania
przez dziecko pracy lub innych zajęć zarobkowych,
4) jeżeli dziecko podlega obowiązkowi szkolnemu - opinię dyrektora szkoły,
do której dziecko uczęszcza, dotyczącą możliwości wypełniania przez
dziecko tego obowiązku w czasie wykonywania przez nie pracy lub innych
zajęć zarobkowych.
§ 5. Zezwolenie, o którym mowa w § 1, powinno zawierać:
1) dane osobowe dziecka i jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna,
2) oznaczenie podmiotu prowadzącego działalność w zakresie przewidzianym
w § 1,
3) określenie rodzaju pracy lub innych zajęć zarobkowych, które może wykonywać
dziecko,
4) określenie dopuszczalnego okresu wykonywania przez dziecko pracy lub
innych zajęć zarobkowych,
5) określenie dopuszczalnego dobowego wymiaru czasu pracy lub innych zajęć
zarobkowych,
6) inne niezbędne ustalenia, wymagane ze względu na dobro dziecka lub rodzaj,
charakter albo warunki wykonywania pracy lub innych zajęć zarobkowych
przez dziecko.
§ 6. Na wniosek przedstawiciela ustawowego lub opiekuna dziecka właściwy inspektor
pracy cofa wydane zezwolenie.
§ 7. Właściwy inspektor pracy cofa wydane zezwolenie z urzędu, jeżeli stwierdzi,
że warunki pracy dziecka nie odpowiadają warunkom określonym w wydanym
zezwoleniu
USTAWA z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dziennik Ustaw Rok 2000 Nr 14 poz. 176
Art. 21. [Zwolnienia] 1. Wolne od podatku dochodowego są:
11) świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw,
11b) wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych,
Od 1 sierpnia 2010 r. do zleceniobiorców ma odpowiednie zastosowanie § 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek (Dz.U. nr 161 poz. 1106, ze zm.).
Do 31.07.2010 r. żadne świadczenie rzeczowe w zakresie bhp lub ekwiwalent za nie i żadne inne świadczenie należne z tytułu umowy cywilnoprawnej nie jest zwolnione od składek ZUS, bowiem rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106, ze zm.) nie miało zastosowania do przychodów z umów cywilnoprawnych.
Rozporządzenie to było sprzeczne z Konstytucją oraz art. 2 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych i jego moc prawna po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 16.02.2010 r. sygn akt P 16/09 jest co najmniej wątpliwa w okresie do 31.07.2010 r. Formalnie obowiązywało do 31.07.2010 r. ale procesowo całe rozporządzenie straciło swoją moc już z chwilą ogłoszenia w/w wyroku TK.
W okresie od 16.02.2010 r. do 31.07.2010 r. ZUS formalnie może je egzekwować, ale po odwołaniu się do sądu jest niemal pewne, że sąd uzna to rozporządzenie za niezgodne z ustawą.
W świetle dotychczasowej praktyki (przed wyrokiem TK z 16.02.2010 r.) pracodawca (inna osoba zatrudniająca na umowy cywilnoprawne):
- musi opłacić składki ZUS od wszelkich wypłat i wartości świadczeń na rzecz wykonawców umów cywilnoprawnych oraz
- może wliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość świadczeń na rzecz wykonawców umów cywilnoprawnych:
koszty wstępnych badań lekarza medycyny pracy – zwolnione od podatku dochodowego (art 229 § 1 pkt 1 i § 6 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
koszty okresowych i kontrolnych oraz innych zaleconych badań lekarskich – zwolnione od podatku dochodowego (art 211 w związku z art. 3041 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy niezbędne dla zapewnienia bezpiecznych i higienicznych warunków pracy – zwolnione od podatku dochodowego (art 207 § 2 w związku z art. 304 § 1 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
szkolenia bhp – zwolnione od podatku dochodowego (art 211 w związku z art. 3041 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
środki ochrony zbiorowej i środki ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego – zwolnione od podatku dochodowego (art 211 w związku z art. 3041 K.p. i art 3044 K.p.oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
wartość otrzymanych przez wykonawcę umowy cywilnoprawnej posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych - opodatkowane podatkiem dochodowym (art 232 w związku z niewymienieniem w art. 304 i art. 3041 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
inne świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw - zwolnione od podatku dochodowego (art 207 § 2 i art. 211 w związku z art. 304 i art. 3041 K.p. oraz art. 21 ust. 1 pkt 11 upodof),
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 24 października 2008 r., ILPB1/415-562/08-5/RP wyjaśnił:
„Zgodnie z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy. Pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Zatem wartość jedynie tego rodzaju świadczeń, otrzymanych przez pracownika od pracodawcy, nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów ustawy. W przypadku zakupu przez pracodawcę usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych świadczeń, ich wartość stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Podkreślenia wymaga, iż w przypadku ryczałtowej formy dokonywania rozliczeń z firmą świadczącą usługi medyczne, fakt skorzystania lub nie skorzystania przez pracownika w danym miesiącu z usługi, pozostaje bez wpływu na sposób opodatkowania przedmiotowych świadczeń. O powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania pracownika z konkretnej usługi medycznej. O tym decyduje sam fakt postawienia do jego dyspozycji takiej usługi, z której w każdej chwili w razie potrzeby może skorzystać”.
Interpretacja indywidualna, sygnatura: IPPB2/415-932/08-3/AF Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
W przypadku zakupu przez pracodawcę pakietu usług medycznych uprawniających poszczególnych pracowników do skorzystania z określonych usług medycznych, wartość abonamentu medycznego otrzymanego przez pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1. W przypadku opłacania abonamentu medycznego za członków rodzin pracowników, to łączna wartość kosztów poniesionych przez zakład pracy przypadająca na pracownika i członków jego rodziny stanowi przychód ze stosunku pracy dla pracownika. Abonament medyczny dla członków rodziny jest nieodpłatnym świadczeniem otrzymywanym przez pracownika. Należy zwrócić uwagę, iż gdyby nie łączący pracownika z pracodawcą stosunek pracy członek rodziny nie otrzymałby tego świadczenia. Podkreślenia wymaga, iż o powstaniu przychodu ze stosunku pracy nie przesądza fakt skorzystania przez pracownika z konkretnej usługi medycznej, lecz samo otrzymanie przez pracownika abonamentu medycznego (o określonej wartości pieniężnej). Objęcie pracownika nieobowiązkową opieką medyczną stanowi nieodpłatne świadczenie, którego wartość ustala się według cen jego zakupu. Ryczałtowy sposób opłacania przez pracodawcę kosztów związanych z otoczeniem pracowników i członków ich rodzin nieobowiązkową opieką medyczną w ramach pakietu rodzinnego, nie stanowi przeszkody w ustaleniu wartości świadczenia przypadającego na każdego uprawnionego pracownika.
Natomiast opłacenie przez pracodawcę kosztów obowiązkowej opieki z zakresu medycyny pracy nie powoduje u pracowników powstania przychodu w rozumieniu ustawy, zgodnie bowiem z art. 229 § 6 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.), wstępne, okresowe i kontrolne badania lekarskie są przeprowadzane na koszt pracodawcy
© Krzysztof Wiesław Żukowski 2010-2011
