Piłka ręczna to gra drużynowa, w której biorą udział dwie drużyny, po 7 zawodników każda. Mają one za zadanie zdobycie jak największej liczby bramek. Zawodnicy mogą rzucać, popychać, łapać, uderzać i zatrzymywać piłkę. Nie mają oni prawa (oprócz bramkarza) zrobić więcej niż 3 kroki z piłką w rękach. Wymusza to na nich bieg z kozłowaniem i liczne podania.
Oprócz 7 zawodników na boisku, każda z drużyn może posiadać maksymalnie 9 rezerwowych. Każdy z zawodników posiada przypisaną rolę na boisku, może to być: bramkarz, obrotowy, rozgrywający, skrzydłowy.
Mecz dzieli się na dwie połowy po 30 minut z 10 minutową przerwą. Gdy zawodnik jednej z drużyn wykonuje rzut do bramki, musi uważać, by nie przekroczyć linii znajdującej się 6 metrów od bramki. W sytuacji, gdy ją przekroczy, jest rzut wolny dla drużyny przeciwnej. Jeżeli obrońca znajdzie się we własnym polu karnym w czasie obrony, wówczas sędzia dyktuje rzut karny, który jest wykonywany z odległości 7 metrów od bramki. Zawodnik wykonujący rzut karny znajduje się sam na sam z bramkarzem.
Polska reprezentacja w piłce ręcznej swój pierwszy mecz rozegrała w 1957 roku, a zaledwie kilka miesięcy później wzięła udział w swej pierwszej oficjalnej imprezie międzynarodowej, jaką były III finały Mistrzostw Świata odbywające się w NRD. Ostatecznie zajęli oni 5 miejsce spośród 16 zespołów.
Do największych osiągnięć reprezentacji w piłce ręcznej można zaliczyć 2 miejsce w mistrzostwach świata w 2007 oraz trzykrotnie 3 miejsce, również w mistrzostwach świata (w 1982, 2009, 2015).
Najwięcej występów w historii kadry ma Sławomir Szmal (298), za nim są Karol Bielecki (259) oraz Marcin Lijewski (251). Rekord największej ilości goli należy do Jerzego Klempela (1170), na drugim miejscu uplasował się Karol Bielecki (955), a na trzecim miejscu Bogdan Wenta (763).