Powodzenie wielu operacji uzależnione jest od wiedzy, doświadczenia i mistrzowskiej ręki chirurga. Niestety możliwości człowieka są ograniczone. Precyzja, a w szczególności jej powtarzalność pozostawiają wiele do życzenia i wydawałoby się drobne błędy są nieodwracalne w skutkach. Rozpoczęto więc pracę nad systemami nawigacji wspomagającymi chirurga w trakcie operacji, a często jeszcze przed nią. Systemy te „obserwują” położenie narzędzi w stosunku do operowanych fragmentów ciała pacjenta i zwykle w czasie rzeczywistym podpowiadają poprawne ich pozycje lub wręcz korygują ich ustawienie.
Nowoczesne systemy pozycjonowania narzędzi dla medycyny powinny, poza aspektami ekonomicznymi, cechować się w miarę możliwości:
Ø brakiem przewodów w polu operacyjnym utrudniających pracę chirurgom
Ø lekkimi i małych rozmiarów „markerami” mocowanymi w prosty sposób do narzędzi
Ø dużą precyzją określania pozycji
Ø odpornością systemu na przysłanianie „markerów” przez osoby lub narzędzia
Ø dużą odpornością na wszelkiego rodzaju zakłócenia występujące na sali operacyjnej
Wyróżniamy więc systemy:
1ej Generacji: aktywne obiekty IR
2ej Generacji: aktywna kamera IR
3ej Generacji: całkowicie pasywny
Systemy optyczne, szczególnie tzw. II-ej i III-ej generacji spełniają większość z powyższych kryteriów.
Tab.1 - Wady i zalety optycznych „markerów” pasywnych i aktywnych według ich producenta – firmy Traxtal
|
Pasywne |
Aktywne |
Koszt początkowy |
+ |
- |
Koszt eksploatacji |
- |
+ |
Precyzja |
0 |
+ |
Uznanie dla narzędzia |
brak danych |
+ |
Użyteczność z innymi narzędziami/instrumentami |
0 |
+ |
Rozmiary |
0 |
0 |
Niezawodność |
+ |
0 |
Ergonomia |
+ |
0 |
Zalety systemu optycznego III-ej generacji w porównaniu z systemami poprzednimi:
Wyślij e-mail |
Wyślij e-mail |
Wyślij e-mail |
Wyślij e-mail |