Integracja sensoryczna to neurobiologiczna czynność, która zachodzi w obrębie ciała każdego człowieka. Gdy doznania są przenoszone do mózgu w zintegrowany, zorganizowany sposób, mózg wykorzystuje je do kształtowania percepcji (słyszenia, widzenia, mówienia, czytania, pisania), zachowań i w procesach uczenia się. Jednak, gdy mózg i cały system nerwowy nie są w stanie bez zakłóceń integrować informacji pochodzących od zmysłów, wówczas mówimy o zaburzonej integracji sensorycznej. Informacje docierające do mózgu są niewłaściwie przetwarzane, w następstwie czego pojawiają się zaburzenia percepcji (słyszenia, widzenia, mówienia, czytania, pisania), zdolności ruchowych, umiejętności bawienia się, samoobsługi, zachowań i uczenia się.
Integracja Sensoryczna (SI) jest metodą pracy z dziećmi, zarówno terapeutyczną, jak i profilaktyczną. Ćwiczenia SI angażują całe ciało, w szczególności zmysły równowagi oraz wzrok i słuch. Prowadzą do właściwej organizacji pracy układu nerwowego na poziomie analizy i synchronizacji bodźców zmysłowych.