Język C to jeden z bardziej znanych, strukturalnych języków programowana. Powstał on już na początku lat 70. i został wynaleziony przez Dennisa Ritchiego. Język C jest oparty głównie na dwóch innych językach programowania o nazwach BCPL oraz B. Powstał on na potrzeby tworzenia oraz programowani systemów operacyjnych i aplikacji.
Każdy program napisany w języku C składa się głównie z deklaracji plików nagłówkowych, definicji funkcji oraz procedur. Dodatkowo jest on wyposażony w tzw. funkcję main, która zostaje automatycznie uruchomiona za każdym razem jak włączy się program. Do najważniejszych zasad języka programowania C należą między innymi zasady, że: każda zapisana linia musi kończyć się średnikiem, wielkość użytych liter jest bardzo istotna, wszystkie zmienne funkcji muszą być zapisywane w okrągłych nawiasach i oddzielane przecinkiem oraz po znaku # są dyrektywy kompilatora.
Język C++ jest natomiast najpopularniejszym językiem programowania ogólnego przeznaczenia. Został on stworzony na podstawie języka C przez Bjarne Stroustrupa oraz stanowi jego rozszerzenie. Ułatwił on programowanie obiektowe oraz połączył ze sobą programowanie niskopoziomowe i wysokopoziomowe. Posiada on ogromne wsparcie oraz dostępne rozwiązania dla wielu powszechnie występujących problemów programistycznych. Język C++ jest bardzo wydajny oraz jest on przenośny. Dodatkowo znajduje on również zastosowanie w dziedzinach okołoprogramistycznych.
Język C# czyli inaczej język C Sharp jest wieloparadygmatowym językiem programowania. Został on zaprojektowany przez Andersa Hejlsberga w okolicach lat 1998-2001. Umożliwia on kompilację programu do języka Common Intermediate Language (CIL), czyli specjalnego kodu. Taki kod pośredni kod jest wykonywany w środowisku uruchomieniowym np. w .NET Core. Stworzenie skompilowanego programu za pośrednictwem systemu operacyjnego nie może się odbyć bez zainstalowanego środowiska uruchomieniowego albo umiejscowienia go w dystrybuowanej aplikacji.