Centrala telefoniczna służy do łączenia abonentów sieci telekomunikacyjnej na czas wymiany informacji. Wykorzystuje do tego specjalne urządzenia komutacyjne. Dzięki nim możliwe jest dynamiczne zestawienie połączeń telekomunikacyjnych i urządzeń pomocniczych gwarantujących prawidłową pracę centrali.
Do realizacji procesów komutacyjnych służy łącznica telefoniczna. Ma ona za zadanie zestawienie łączy telefonicznych w celu realizacji połączeń. Łącznice możemy podzielić na pośrednie (posiadające układy rejestrowe, które magazynują informacje łączeniowe) oraz bezpośrednie (procesy łączeniowe w centrali są sterowane bezpośrednio od aparatu abonenta).
• Ręczne – są najstarszym rodzajem łącznic. Do ich obsługi potrzebna była osoba, która podłączała odpowiednie wtyczek do odpowiednich gniazd. Obecnie ręczne łącznice są nieużywane,
• Automatyczne-elektroniczne – elementami komutacyjnymi są elementy elektroniczne. Pole komutacyjne jest polem analogowym opartym o matryce przekaźników kontaktronowych, a sterowanie polem odbywa się za pomocą układów scalonych małej skali integracji,
• Automatyczne-elektromagnetyczne – elementami komutacyjnymi są przekaźniki, wybieraki krzyżowe lub wybieraki biegowe,
• Automatyczne-cyfrowe.
Aby łącznica telefoniczna poprawnie funkcjonowała musi ona zawierać takie elementy jak: urządzenia sterujące (odbierają sygnał sterujący i uruchamiają elementy sieci drogi połączeniowej), sieć dróg połączeniowych (służą do tworzenia połączeń między łączami przyłączonymi do łącznicy), łącza międzycentralowe (są łączami zarówno jedno jako i dwukierunkowymi), łącza abonenckie (są łączami dwukierunkowymi) oraz wyposażenie liniowe (indywidualne wyposażenie każdego łącza przyłączonego do łącznicy).