Dekarz – jakie usługi wykonuje?
Dekarz zajmuje się na budowie wszelkimi czynnościami związanymi z pokryciami dachowymi, konserwacją, montażem systemów odprowadzania wody, wykonywaniem podkładów, montażem okien i świetlików dachowych. Dach to jeden z ważniejszych elementów budynku – jego kształt decyduje o ostatecznym wyglądzie domu, a ponadto chroni i „zamyka” całą konstrukcję przed warunkami panującymi na zewnątrz.
Dachy zwykle składają się z trzech części. Podstawą jest konstrukcja nośna, czyli belki drewniane lub metalowe, wykonywane odpowiednio przez cieślę lub montera konstrukcji budowlanych. Na powstały szkielet nakłada się podkład, a następnie właściwe poszycie dachowe. Tymi czynnościami zajmuje się już bezpośrednio dekarz. Jego zadaniem jest wykończenie dachu papą, masą bitumiczną, asfaltem, gontem, dachówkami, czy płytami z tworzyw sztucznych, a także wykonanie wszelkich prac związanych z ostateczną funkcją użytkową dachu.
Jakie są zlecenia dekarskie?
Dekarze często pracują w ramach firm zajmujących się kompleksowymi usługami remontowo-budowlanymi. Takie przedsiebiorstwa zwykle przyjmują zlecenia na budowę domów lub innych budynków mieszkalnych lub użytkowych, a także ich całościowe remonty lub modernizacje. Elementem , bez którego żaden z tych obiektów nie mógłby funkcjonować jest dach – dlatego też każda większa firma budowlana musi zatrudniać lub współpracować z brygadą dekarzy i cieśli.
Samodzielne ekipy dekarskie, dekarsko-ciesielskie lub dekarsko-monterskie przyjmują zlecenia np. na wymianę dachu, remont dachu, wymianę lub remont rynien, czyszczenie dachówki, wykonanie więźby dachowej, pokrycie dachu, wymianę podsufitki, położenie blachodachówki, zdjęcie płyt azbestowych, wykonanie podbitki dachu, wykonanie wiat lub zadaszeń, montaż okien dachowych, montaż świetlików, docieplenie dachu, adaptację poddaszy, a także montaż obróbek blacharskich.
Pokrycia dachowe – rodzaje
To, czym pokrywamy dach nie jest rzeczą obojętną i na pewno – nie tylko kwestią estetyczną. Materiał powinien być dobierany w zależności od rodzaju budynku, kąta nachylenia, ilości spadów, a także wymaganego poziomu termoizolacji.
Blachodachówka – jest stosunkowo niedroga i estetyczna, znajduje zastosowanie przede wszystkim na dachach domów jednorodzinnych. Niestety jest niepraktyczna w przypadku dachów o skomplikowanej więźbie, z dużą ilością spadów.
Blacha falista – wymaga dodatkowego ocieplenia, gdyż sama ma niewielkie właściwości termoizolacyjne. Jej zaletą jest jednak stosunkowo niska cena i niski ciężar.
Blacha płaska – podobnie jak blachę falistą, blachę płaską cechuje niewielki ciężar, a także słabe właściwości izolacyjne. Jest ona jednak jednym z trwalszych pokryć dachowych, ale zastosowanie znajduje tylko na poszyciu sztywnym, z desek, ewentualnie płyt wiórowych, które mają zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza i szczelne pokrycie.
Dachówka ceramiczna – jest jednym z najpraktyczniejszych i trwałych, ale jednocześnie drogich dostępnych pokryć dachowych. Producenci oferują szeroką gamę wzorów, kształtów i kolorów. Dachówka umożliwia zmiany w przestrzeni dachu nawet po zakończeniu prac (np. gdy chcemy dodać okno dachowe). Dodatkowo jest ona odporna na warunki atmosferyczne, dobrze odprowadza wodę, a ponadto ma właściwości termoizolacyjne, a także izoluje dźwięki.
Dachówka betonowa – to materiał o bardzo podobnych właściwościach jak dachówka ceramiczna. Podobnie jak ona, jest dobrym izolatorem, łatwo ją zamontować i rozmontować, a także jest wytrzymała. Poza tym, w porównaniu do innych pokryć dachowych, daje duży wybór kolorów i kształtów. W stosunku jednak do dachówki ceramicznej ich gama jest skromniejsza, za to cena – nieco niższa.
Papa bitumiczna – nadaje się na płaskie dachy lub takie z niskim kątem nachylenia. Jej zaletą jest możliwość szczelnego zabezpieczenia dachu oraz niewielki koszt wykonania. Niestety, mocno nagrzewa się podczas słonecznich dni i może topić się i spływać z dachów skośnych. Ze względu na mało estetyczny wygląd jest często stosowana na budynkach przemysłowych.
Gonty bitumiczne – układa się je na papie asfaltowej i szczelnym deskowaniu. Można je stosować na różnego rodzaju dachach, nawet takich o skomplikowanej więźbie i różnym kącie nachylenia. Gonty bitumiczne są elastyczne i lekkie, niestety też niezbyt wytrzymałe i o niskich właściwościach termoizolacyjnych.
Gonty drewniane – mogą wyglądać bardzo estetycznie, jednak źle zaimpregnowane szarzeją z biegiem czasu. Wykonane są najeczęściej z drewna drzew iglastych. Podobnie jak w przypadku gontów bitumicznych, można je układać na bardzo różnych powierzchniach. Materiał jest lekki i dobrze izoluje dźwięk i ciepło.
Strzecha – czyli tradycyjne pokrycie, obecnie najczęściej stosowane w obiektach stylizowanych na stare. Pokryta nowoczesnymi środkami, może być bardzo trwała i mieć świetne właściwości termiczne. Strzecha jest jednak dość ciężka i można ją stosować tylko na bardzo wytrzymałej więźbie i przy dachach o stosunkowo dużym kącie nachylenia. Jej główną wadą jest jednak koszt wykonania i materiałów oraz przepisy prawne dotyczące jej montażu.
Etapy budowy dachu
W pierwszej fazie prac dach trzeba zaprojektować, a następnie – według założeń zawartych w projekcie – wznieść więźbę dachową. Istnieje kilka rodzajów więźby dachowej. Należy ją dostosować do rodzaju wybranego pokrycia. Pracami przy konstrukcji dachu zajmuje się ekipa cieśli.
Następnie na budowę wchodzą dekarze. Gotową więźbę pokrywają folią lub deskami, na które kładą łaty, tak by uzyskać przestrzeń wentylacyjną między membraną a dachówką. W tym etapie należy pamiętać o montażu rynien, okapu, czy okien dachowych.
Kiedy wszystko jest już gotowe, można przystąpić do właściwego układania pokrycia dachowego. Proces ten może różnić się w zależności od wybranego materiału. W przypadku dachówek należy na początku ustalić ile dachówek mieści się na szerokości dachu. Warto ustalić też kolejność układania – od lewej do prawej.
Ostatnim etapem budowy dachu jest docieplenie poddasza. Wykonuje się je już po zakończeniu wszelkich prac konstrukcyjnych. Do tego celu używa się zwykle wełny mineralnej. Jej płaty umieszcza się między krokwiami. Po ułożeniu wełny na całą powierzchnię poddasza pokrywa się folią paraizolacyjną, a na nią warstwę z płyt kartonowo-gipsowych.